Project Canterbury

Modlitewnik powszechny oraz sprawowanie sakramentów świętych i innych obrzędów i ceremonij kościelnych według rytuału kościoła anglikańskiego w Polsce.

Warszawa: Zakł. Graf. B. Pardecki i S-ka, 1931.

KONFIRMACJA
albo wkładanie rąk na tych, którzy będąc w dzieciństwie ochrzczeni, doszli do dojrzalszego wieku.

W dniu wyznaczonym, wszyscy przystępujący do konfirmacji powinni stanąć przed biskupem, który sam (lub też wyznaczony przez niego duchowny) odczyta następującą prefację:

ABY konfirmacja służyć mogła ku większemu zbudowaniu wszystkich do niej przystępujących, Kościół postanowił, że nikt nie może być konfirmowany, jeśli nie zna Wyznania Wiary, Modlitwy Pańskiej i Dziesięciorga Przykazań i jeśli nie potrafi odpowiedzieć na pytania zawarte w krótkim katechizmie. Postanowienie to powinno być przestrzegane, aby dzieci, które obecnie dorosły i zrozumiały te obietnice, jakie ich rodzice chrzestni przy Chrzcie Świętym w ich zastępstwie złożyli, mogły teraz własnemi usty wobec Kościoła obietnice te wznowić i potwierdzić, a także przyrzec, że z pomocą Bożą same starać się będą wszystkich obietnic i przyrzeczeń wiernie dotrzymać.

Później biskup mówi:

CZY w obecności Boga i tego zgromadzenia przyrzekacie i wznawiacie uroczyste obietnice i ślub uczyniony w waszem imieniu podczas chrztu waszego, potwierdzając to wszystko we własnych osobach i czując się zobowiązanymi wierzyć i czynie wszystko, co wasi rodzice chrzestni przyrzekli?

Każdy powinien głośno odpowiedzieć

Przyrzekam.
Biskup. Obroną naszą jest Imię Pana.
Odpowiedź. Który stworzył niebo i ziemię.
Biskup. Błogosławione niech będzie Imię Pańskie.
Odpowiedź. Odtąd aż na wieki wieków.
Biskup. Panie, wysłuchaj modlitwy nasze.
Odpowiedź. I niech wołanie nasze dotrze do Ciebie.
Biskup. Módlmy się.

WSZECHMOGĄCY i wiekuisty Boże, któryś w swem niezgłębionem miłosierdziu zechciał odrodzić te Twe sługi przez wodę i Ducha Świętego i udzieliłeś im przebaczenia wszystkich ich grzechów; błagamy Cię, o Panie, wzmocnij ich Duchem Świętym, Pocieszycielem, i stale pomnażaj w nich wszelkie dary łaski Twej: ducha mądrości i zrozumienia, ducha miłości i zewnętrznej mocy, ducha wiedzy i prawdziwej pobożności i napełnij ich. o Panie, duchem Twej świętej bojaźni na wieki wieków. Amen.

Każdy po kolei klęka przed biskupem, który kładzie rękę swą na głowie każdego z konfirmandów, mówiąc:

O PANIE broń dziecię to (lub tego sługę Twego) Twą niebiańską łaską, aby mogło pozostać Twojem na zawsze i róść w Duchu Twym Świętym coraz bardziej, dopóki nie wejdzie do wiekuistego Królestwa Twego. Amen.

Biskup. Pan z wami.
Odpowiedź. I z duchem Twoim.
Biskup. Módlmy się.

Wszyscy klękają a biskup mówi:

OJCZE nasz, któryś jest w niebiesiech! Święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje; bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.

Modlitwa.

WSZECHMOGĄCY wiekuisty Boże, który chcesz, abyśmy czynili wszystko to, co jest przyjemne Twemu świętemu Majestatowi, prosimy Cię szczerze i z pokorą za te sługi Twoje, na których za przykładem Twych świętych Apostołów wkładaliśmy ręce nasze, abyśmy ich znakiem tym zapewnili o Twej miłości i łasce ku nim; niechaj, Twa ojcowska dłoń zawsze pozostanie nad nimi; niechaj Twój Duch Święty zawsze z nimi przebywa i niechaj ich wiedzie ku znajomości i posłuszeństwu Twego Słowa, aby wkońcu dostąpili żywota wiecznego, przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który z Tobą i z Duchem Świętym, żyje i króluje, jedyny Bóg, po wieki wieków. Amen.

O WSZECHMOGĄCY Panie, wiekuisty Boże, błagamy Cię, racz nas poświęcić, nami kierować i rządzić, abyśmy postępowali według Twej woli i Twych przykazań i abyśmy mogli zachować nasze dusze i ciała pod Twą wszechmocną opieką, przez pana naszego, Jezusa Chrystusa. Amen.

Biskup błogosławi, mówiąc:

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO Boga wszechmogącego, Ojca i Syna i Ducha Świętego niech będzie z wami odtąd i pozostanie na zawsze. Amen.

Do komunji Świętej powinien przystąpić tylko ten, kto był już konfirmowany, lub też, przygotowany odpowiednio, przystępuje do konfirmacji.