Project Canterbury

Modlitewnik powszechny oraz sprawowanie sakramentów świętych i innych obrzędów i ceremonij kościelnych według rytuału kościoła anglikańskiego w Polsce.

Warszawa: Zakł. Graf. B. Pardecki i S-ka, 1931.

POGRZEB DZIECI.

Ksiądz i klerycy idąc przed trumną prowadzą kondukt do kościoła lub grobu, przyczem śpiewają lub odmawiają co następuje:

Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby też umarł żyć będzie; a wszelki, który żyje a wierzy we mnie, nie umrze na wieki. Św. Jan XI. 25,26.

Wiem iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie. Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny. Hijob XIX. 23.27.

Niceśmy nie przynieśli na ten świat, bez pochyby że też wynieść nic nie możemy. Pan dał, Pan też wziął; niech będzie imię Pańskie błogosławione. I Tym. V1.7. Hijob 1.21.

Jako pasterz trzodę swoją paść będzie; do naręcza swego zgromadzi baranki, i na łonie swem piastować je będzie. Izajasz XL. 11.

W kościele śpiewa się lub odmawia następujący Psalm.

Psalm 23. Dominus regit me.

PAN jest pasterzem moim, na niczem mi nie zejdzie.
Na paszach zielonych postawił mię: a do wód cichych prowadzi mię,
Duszę moją posila: prowadzi mię ścieżkami sprawiedliwości dla imienia swego.
Choćbym też chodził w dolinie cienia śmierci, nie będę się bał złego, albo wiemeś ty ze mną; łaska twoja, i kij twój, te mię cieszą.
Przed obliczem mojem gotujesz stół przeciwko nieprzyjaciołom moim; pomazałeś olejkiem głowę moją, kubek mój jest opływający.
Nadto dobrodziejstwo i miłosierdzie twe pójdą za mną po wszystkie dni żywota mego, a będę mieszkał w domu Pańskim na długie czasy.
Chwała Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu! Jako było na początku, jest i będzie na wieki wieków. Amen.

Następnie ksiądz odczytuje ustęp z ewangelji Sw. Marka z 10 rozdziału, począwszy od 13 wiersza.

I PRZYNOSZONO do niego dziatki, aby się ich dotykał, ale uczniowie gromili tych, którzy je przynosili. Co ujrzawszy Jezus, rozgniewał się i rzekł im: Dopuśćcie dziatkom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im; albowiem takich jest królestwo Boże. Zaprawdę powiadani wam: ktokolwiek nie przyjmie królestwa Bożego jak dzieciątko, nie wnijdzie do niego. I wziąwszy je na ręce swoje, błogosławił je, kładąc na nie ręce.

Póżniej może ksiądz wygłosić kazanie i udzielić błogosławieństwa, lub też może to uczynić nad grobem.

Kiedy trumnę spuszcza się do grobu, aby ją zasypać ziemią, ksiądz odmawia lub też śpiewa co następuje:

CZŁOWIEK urodzony z niewiasty krótki czas żyje i pełen jest trosk, wzrasta i bywa ścięty jak kwiat, przemija jak cień i więcej go nie pozna miejsce jego.

Kiedy trumna ma być zasypana ziemią, ksiądz mówi:

PONIEWAŻ upodobało się wszechmocnemu Boga od wołac duszę tego dziecięcia z życia doczesnego, składamy więc jego ciało do ziemi; ziemia ziemi — popiół popiołowi — proch prochom; w niepłonnej nadziei zmartwychwstania do żywota wiecznego przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, który przemieni poniżone ciało nasze, aby się stało podobnem chwalebnemu ciała Jego, według skutecznej mocy, którą też wszystko podbić Sobie może.

Lub też następującą modlitwę:

OJCZE nasz niebieski, w Twoje miłosierne ręce oddajemy duszę tego dziecięcia i składamy jego ciało do ziemi; ziemia ziemi — popiół popiołowi — proch prochom, i błagamy Cię w Twej niezmiernej dobroci, abyś nam dozwolił żyć w Twej bojaźni i miłości i umrzeć w twej łasce, abyśmy w dzień sadu, któryś oddał w a ego umiłowanego Syna, mogli wraz z tem dziecięciem znaleźć zmiłowanie przed Twojem obliczem. Spraw to, miłosierny Ojcze, dla Jezusa Chrystusa, naszego jedynego Zbawiciela i Orędownika. Amen.

Ksiądz śpiewa lub mówi.

A Ni ŁAKNĄĆ, ani pragnąć więcej nie będą i nie uderzy na nich ani słońce, ani żadne gorąco. Albowiem Baranek, który jest pośrodku tronu, będzie ich pasł i poprowadzi ich do żywych źródeł wód, i otrze Bóg wszelką łzę z oczu ich.

Ksiądz doda.

WIEKUISTEMU Królowi, jedynemu nieśmiertelnemu Bogu, niechaj będzie cześć i chwała na wieki wieków. Amen.

Ksiądz:
Panie, zmiłuj się nad nami!
Chryste zmiłuj się nad nami!
Panie, zmiłuj się nad nami!

OJCZE nasz, któryś jest w niebiesiech! Święć się Imię Twoje; przyjdź królestwo Twoje; bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen.

Ksiądz. Daj mu, Panie, wieczny odpoczynek!
Zgrom. I niechaj światło wiekuiste nad nim świeci!
Ksiądz. Wierzymy, że ujrzymy dobroć Pańską.
Zgrom. W krainie żyjących.
Ksiądz. Panie, wysłuchaj modlitwy nasze!
Zgrom. I niech wołanie nasze dotrze do Ciebie! Ksiądz.

MÓDLMY SIĘ.

O PANIE Jezu Chryste, któryś przygarnął małe dzieci w Swe ramiona i błogosławił je, otwórz oczy nasze, abyśmy przejrzeli i zrozumieli, żeś w Twej dobroci przygarnął dziecię to w wiekuiste ramiona Twej niezgłębionej miłości, Ty, który żyjesz i królujesz z Ojcem i Duchem Świętym, jeden Bóg, po wieki wieków. Amen.

WSZECHMOGĄCY Boże, który miłujesz wszystko coś stworzył, wyznajemy, że drogi Twe są dla nas niepojęte, ale wiemy, że wszystko, co czynisz, służy dla naszego dobra; pociesz, błagamy Cię, serca tych, którzy są w smutku, boleści i żałobie, i napełnij je cierpliwością aż do chwili, gdy ukochane swe dziecię, będące pod Twoją opieką, znowu znajdą przed Twojem obliczem. Uczyń tak dla Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Amen.

ŁASKA Pana naszego, Jezusa Chrystusa, miłość Boga i społeczność Ducha świętego niechaj będzie z nami wszystkimi. Amen.